Konflikt koreański - toczona w latach 1950-53 wojna pomiędzy Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną, dążącą do opanowania całego Półwyspu Koreańskiego, a Republiką Koreańską wspieraną przez siły Organizacji Narodów Zjednoczonych. Walki zakończyły się utrzymaniem podziału Korei na dwa państwa.
Geneza konfliktu koreańskiego
Półwysep Koreański od 1910 roku był pod panowaniem Japonii. Pod koniec II wojny światowej został zajęty na południu przez armię amerykańską, na północy przez armię radziecką. W planach było utworzenie jednego państwa koreańskiego, ale narastający konflikt między dwoma supermocarstwami uniemożliwiał współpracę pomiędzy Związkiem Radzieckim i Stanami Zjednoczonymi.
W maju 1948 w południowej części Korei przeprowadzono wybory, a 15 sierpnia 1948 roku proklamowano powstanie Republiki Korei ze stolicą w Seulu. Prezydentem i szefem rządu został Li Syngman Rhee.
W odpowiedzi na to we wrześniu tego samego roku na północy powstała Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRL-D), na czele z Kim Ir Senem. Jej stolicą został Phenian. Oba państwa nie uznawały się wzajemnie i równocześnie pretendowały do reprezentowania całej Korei.
Rok później wojska amerykańskie i radzieckie wycofały się z półwyspu, zostały jedynie grupy wojskowych zajmujące się szkoleniem. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna zaczęła intensywne zbrojenia, a Kim Ir Sen zaczął zabiegać o zgodę Moskwy na zaatakowanie południa.
Józef Stalin uzależnił aprobatę dla planu północnokoreańskiego przywódcy od stanowiska Mao Tse-Tunga. Po uzyskaniu błogosławieństwa Moskwy i Pekinu Kim Ir Sen mógł rozpocząć atak. Sądził, że w ciągu miesiąca jego armia, wyposażona w najnowocześniejszy sprzęt radziecki, odniesie całkowite zwycięstwo.
Przebieg wojny koreańskiej
Wojna rozpoczęła się 25 czerwca 1950 roku. W obliczu agresji wojsk północnokoreańskich, prezydent Republiki Koreańskiej Syngman Rhee poprosił Organizację Narodów Zjednoczonych o pomoc.
Jeszcze tego samego dnia została zwołana Rada Bezpieczeństwa, w której nie uczestniczył delegat radziecki. Związek Radziecki w tym czasie bojkotowała prace tego organu w proteście przeciwko reprezentowania Chin przez Tajwan. Tym samym pozbawił się możliwości zawetowania rezolucji Rady Bezpieczeństwa dotyczącej sytuacji w Korei.
Józef Stalin przekonany był, że Stany Zjednoczone nie zdecydują się wesprzeć południowej Korei. Stało się jednak inaczej. Organizacja Narodów Zjednoczonych zdecydowała się udzielić wojskowej pomocy zaatakowanej Republice Korei.
Pod sztandarami tej organizacji na Półwysep Koreański wysłano 380 tysięcy żołnierzy, głównie amerykańskich. Głównodowodzącym został mianowany amerykański generał, bohater walk na Dalekim Wschodzie z okresu II wojny światowej, dowódca sił okupacyjnych w Japonii - Douglas MacArthur.
Zanim jednak siły oenzetowskie dotarły na Półwysep Koreański, wojska Północy zajęły już prawie cały obszar Korei. W tej sytuacji amerykańskie lotnictwo wywalczyło sobie najpierw przewagę w powietrzu, a następnie 15 września 1950 roku, generał Douglas MacArthur dokonał desantu na tyłach wojsk północnokoreańskich pod Inczon.
Operacja ta zakończyła się sukcesem. Wojska amerykańskie, wbrew woli Organizacji Narodów Zjednoczonych i prezydenta Harrego Trumana, przekroczyły 38 równoleżnik, stanowiący dotychczasową linię podziału pomiędzy dwoma częściami Korei i wkrótce komuniści zostali wyparci pod chińską granicę. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna właściwie przestała istnieć.
Wówczas, w listopadzie 1950 roku, Chińska Republika Ludowa wysłała do Korei ponad 400-tysięczną armię "ochotników". Przyjęcie takiej formuły miało umożliwić zachowanie pozorów i pozwalało rządowi chińskiemu oświadczyć, że Chiny nie biorą udziału w tej wojnie. Mimo to Organizacja Narodów Zjednoczonych potępiła interwencje chińską. Wojska amerykańskie zostały zmuszone do odwrotu, zdesperowany generał Douglas MacArthur przedstawił w 1951 roku plan ataku nuklearnego na Chiny.
Prezydent Harry Truman nie tylko nie zaakceptował tego pomysłu, ale co więcej, odwołał generała Douglasa MacArthura ze stanowiska głównodowodzącego.
Front ustabilizował się w okolicach Seulu. Żadna ze stron nie mogła uzyskać przewagi. Walki miały bardzo krwawy przebieg. Po dwóch latach w lipcu 1953 roku podpisano rozejm w Panmundżon.
Było to możliwe dzięki zmianie sytuacji politycznej, zmarł właśnie Józef Stalin, a w Stanach Zjednoczonych prezydenturę objął Dwight Eisenhover.
Skutki konfliktu koreańskiego
Na mocy tego rozejmu wzdłuż 38 równoleżnika utworzono strefę demarkacyjną, rozdzielająca dwa państwa koreańskie. Do dzisiaj jest to najbardziej strzeżona granica na świecie. Na północ od niej nadal istnieje Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, która pod rządami Kim Ir Sena, a następnie jego syna Kim Dzong Ila (zmarł w 2011 roku) i wnuka, który obecnie sprawuje władzę - Kim Dzong Una, stała się modelowym przykładem państwa totalitarnego.
Mimo, że mogło się wydawać, iż wojna koreańska to tylko lokalny konflikt, jej konsekwencje międzynarodowe były bardzo poważne :
- Wojna pociągnęła za sobą bardzo duża liczbę ofiar, samych żołnierzy amerykańskich zginęło ponad 30 tysięcy. Korea Południowa doliczyła się ok. 1 miliona zabitych i rannych. Po stronie Chin i Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej szacunki mówią o pół milionie ofiar.
- Świat stanął na krawędzi konfliktu nuklearnego. Gdyby Amerykanie użyli broni atomowej Związek Radziecki mógłby odpowiedzieć tym samym.
- Nastąpiło zaostrzenie stosunków na linii Wschód - Zachód. Wojna koreańska znacznie nasiliła wyścig zbrojeń. Amerykanie uświadomili sobie konieczność zwiększenia armii, zredukowanej po II wojnie światowej. Trzykrotnie zwiększyli wydatki na cele militarne.
- Wojna koreańska, postrzegana przez kraje Zachodu jako etap zaplanowanej inwazji radzieckiej, wpłynęła na przyśpieszenie procesu integrowania się Stanów Zjednoczonych ze swoimi sojusznikami, wzrosło znaczenie Paktu Północnoatlantyckiego.
- Wzmocniona została pozycja Japonii na Dalekim Wschodzie. W czasie wojny stanowiła ona zaplecze gospodarcze dla sił amerykańskich, co korzystnie wpłynęło nie tylko na jej sytuację ekonomiczną, ale przede wszystkim umożliwiło podpisanie pokoju z państwami Zachodu i uzyskanie politycznej suwerenności.
Nie masz wystarczających uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
